CB
Once upon a time (alle goede sprookjes beginnen hiermee, dus dit ook), waren er mannen
die het christelijk geloof aanhingen. Of ze ook daadwerkelijk geloofden laten we even in
het midden; er zullen er vast wel bij geweest zijn die deden alsof om hun positie in de
maatschappij te behouden. Er kwam een moment dat besloten werd dat Moslims toch wel erg
vreselijke mensen waren die te vuur en te zwaard bestreden moesten worden, dus de heren
der schepping gingen op kruistocht.
De eerste groep vertrok, en lo and behold, er kwamen er na jaren ook weer een paar
terug. Nou zullen ze bij thuiskomst niet allemaal met een baby verblijd, (verschrikt)
zijn, maar er waren er bij, en hoewel we het hier over de middeleeuwen hebben, konden ze
ook in die tijd al tellen en wisten de heren der schepping dondersgoed dat zij niet degene
waren die die babies verwekt hadden.
Tja, daar hadden ze nou niet bij stilgestaan, dat het weleens erg lang kon duren voor
de dames: al die kruistochten. En dat als er dan een leuke jongeling langskwam die niet zo
G'dsvruchtig was, hij was uiteindelijk niet op kruistocht, dat ze dan voor hem vielen als
een blok, met de bekende resultaten. Goede raad was duur en ingewikkeld. Maar de heren
zouden geen heren zijn als ze niet iets verschrikkelijks wisten te bedenken. Een boze
schoonmama zal hier of daar vast wel ingezet zijn, maar ja, die is ook geen 24/7 wakker
toch? Iemand kreeg een idee, een Chastity Belt (CB, kuisheidsgordel)! Dat zou de oplossing
zijn.
Ja ja, dat vond men algemeen wel een heel goed idee; zo bleven de vrouwen kuis en
konden de heren hun gang gaan, want dat hun nageslacht door de hele Islamitische wereld
rondwandelt is natuurlijk iets heel anders. Er werd gezocht naar een smid die net iets
meer kon dan paarden beslaan; ze wilden nog wel dat die vrouwen in leven bleven, het is
zo'n toestand om weer te hertrouwen en zo'n nieuwe vrouw weer in het gareel te krijgen,
dus zoeken geblazen. Ze besloten uiteindelijk om vijf smeden de opdracht te geven om een
prototype te maken, zodat ze konden kiezen welke het meest geschikt zou zijn. Nou snappen
jullie natuurlijk wel, jawel zo dom zijn jullie nou ook weer niet, dat die heren het
nadenken niet echt tot een kunst verheven hadden. Want helaas voor hun vrouwen was het
roestvrijstaal bv nog niet uitgevonden. Ook het woord hygiëne stond nog niet in hun
woordenboek.
Goed, die smeden presenteerden hun CB en er werd er eentje uitgekozen die er het
veelbelovendst uitzag in de ogen van die heren. De vrouwen hadden hier uiteraard geen
enkele stem in. Als men de CB in bulk bestelde werd uiteraard korting verleend, dus hoppa,
vijftig stuks graag. (De communicatiemiddelen waren nog zeer beperkt in die tijd. Men kon
niet bijtijds iedereen op de hoogte stellen van het nieuwe mannenspeeltje, wat maar goed
is ook, anders was gelijk de adelstand uitgestorven.) Het was een spoedbestelling, er
waren nog heel veel moslims uit te roeien in de naam van G'd, dus werk aan de winkel. De
vrouwen kregen het gepresenteerd als een cadeautje, helaas voor hun zonder mogelijkheid
van ruilen voor een ander kleurtje, of modelletje, of zelfs een geheel ander geschenk. De
CB's werden in de diverse kastelen omgedaan door de heren des huizes, vlak voordat zij
vertrokken. Uiteraard namen ze zelf de sleutel mee en met een grote grijns op hun
smoelwerken vertrokken zij richting Mekka.
Bij terugkomst, een paar jaar later, kwamen zij tot de schrikbarende ontdekking dat hun
vrouwen dan wel kuis waren, maar ook verschikkelijk dood! Roest, vuil en wondjes is nou
eenmaal geen goede combinatie; zelfs heden ten dage kan dat nog tot allerakeligste dingen
leiden. De heren der schepping moesten concluderen dat het middel hier erger was dan de
kwaal: nu moesten ze alsnog hertrouwen om hun kasteel draaiende te houden, want dat konden
ze natuurlijk helemaal niet, en om voor nageslacht te zorgen, want hoe min ze ook over
vrouwen dachten, ze hadden ze toch nog altijd nodig om voor zonen te zorgen. Erg populair
is die CB dus niet geworden in die tijd. Hij werd nog weleens als martelwerktuig gebruikt
(ga maar in van die oude kelders kijken), maar daar had je het dan wel zo'n beetje mee
gehad.
We leven in de 21ste eeuw. Ontwikkelingen gaan razendsnel, en mensen gaan steeds verder
in het ontwikkelen van gevoelens, ook op sexueel gebied, en wel de sm-gevoelens. Iemand
vindt zo'n plaatje van een vrouw in een CB en raakt helemaal in vervoering. Het is
uiteraard weer een man, maar deze was dan toch wel op de hoogte van roestvrijstaal,
hygiëne en aanverwante zaken. Hij besluit een bevriende goudsmid eens om raad te vragen
en te zien of die zoiets voor zijn subje zou kunnen ontwerpen. Het idee dat hij alleen kon
bepalen wanneer zij klaar zou komen, laat staan seks zou hebben met een ander, sprak hem
wel aan. Gezien de moderne middelen die tegenwoordig ter beschikking staan kwam er een
redelijk draagbaar exemplaar uit de geest van deze goudsmid tevoorschijn en het subje
kreeg de CB om en bleek het prachtig te vinden! Deze keer namelijk waren de materialen een
stuk beter. Er werd aan de pasvorm gewerkt, en ze mocht douchen zonder CB, met Dom op de
achtergrond om een oogje in het zeil te houden, zodat alles goed schoon werd.
Dit succes leidde ertoe dat meer Dommetjes zo'n ding wilden hebben, het ene subje daar
gelukkiger mee makende dan het andere, en zo werd een nieuw sm-speeltje geboren: de CB.
© Skylen,
november 2003
Menu